Noelia Tajes cautiva os corazóns de Suiza co seu proxecto “Miña Terra”
Noelia Tajes, a artista de orixe galega e nada na cidade suíza de Delémont hai case 38 anos, é moito máis que unha bailarina e coreógrafa; É unha artista cuxa sensibilidade e mensaxe transcenden as fronteiras xeográficas e culturais. O seu proxecto "Miña Terra" é un testemuño vivo das súas orixes galegas e da súa experiencia de medrar en Suíza, fundindo raíces e emocións nunha expresión artística que conmove e fai reflexionar. Recentemente, Noelia presentou a súa obra no Museo Jurásico de Arte e Historia de Delémont, dentro da exposición "Taxi Compostelle", engadindo unha capa especial de profundidade e emoción ao evento.
A súa actuación foi máis aló de brillante; foi unha experiencia chea de sensibilidade e sentimentos encontrados, cunha mensaxe que resoou en cada espectador presente. Considérase 100% galega e a súa vinculación con Galicia é profunda, grazas ao legado dos seus pais e ás raíces que lle transmitiron dende pequena. A súa vinculación con Galicia vai máis aló das palabras; e unha conexión que corre polas súas veas e que se reflicte na súa arte. A través de “Miña Terra”, Noelia busca compartir a súa visión de filla de emigrantes, explorando o que significa a emigración entre Galicia e o Xura, e como se sente ao ser de aquí e de acolá ao mesmo tempo. Veráns pasados en Galicia, rodeada de a familia, tanto de Tui, de onde é a súa nai María, como de Camariñas, de onde é o seu pai Manuel, estreitaron o vínculo coa terra dos seus antepasados, converténdoa nun fogar tan válido como Suíza. Tanto Galicia como Suíza. son dous piares fundamentais na súa formación como persoa e como artista. Aínda que non fala galego, enténdeo perfectamente e sínteo como parte fundamental da súa identidade.
“Meus pais faláronnos, segundo dicían, en castrapo para ampliar a nosa capacidade de comunicación e transmitironnos un galego que, aínda que non o falo ou non teña a valentía de falalo, enténdoo perfectamente. e gústame. Os meus pais, entre eles, sempre o utilizaron e a miña irmá e mais eu medramos escoitándoo. Foi algo que me marcou nese momento porque o consideraba a lingua dos adultos. Hoxe en día, con case 38 anos, xa non o vexo así, obviamente. Realmente sinto que teño dobre nacionalidade pero tamén sentín, principalmente na adolescencia, unha crise de identidade. Nin de aquí nin de alí. Porén, esa crise axudoume a ser crítico e sensible co mundo e a non sentirme ligado ás identidades dos países. Considérome un cidadán do mundo ao que lle gusta ir máis aló das fronteiras. Na cultura galega atopo proximidade e calor humana e na cultura suíza coñecín o individualismo e cada un para vivir ao seu ritmo. Este contraste ensinoume a moverme coa comunidade en calquera ámbito”, engadiu con nostalxia e cariño.
O seu camiño cara á danza e á coreografía non foi doado. Aconsellada polos seus pais para priorizar unha carreira convencional, Noelia sentiu a chamada ao baile dende pequena e a súa determinación e ambición levouna a seguir adiante. Desde os seus primeiros pasos na danza contemporánea ata a posta en marcha da súa propia compañía, www.Cienota.com, Noelia demostrou que con esforzo e dedicación pódense conseguir os maiores soños.
“É incrible a loita detrás de cada inmigrante que o deixou todo para ir a un país descoñecido, sen falar a súa lingua para mellorar a súa vida e a das súas familias. Os meus pais son loitadores e eles tamén son ambiciosos, isto é algo que me impactou e que mo transmitiron. Grazas a ser ambicioso e un loitador, teño a miña compañía con esa visión. A verdade é que cando se medra nun ambiente así non hai moito espazo para actividades culturais nin para xogar, pero había moito sentido do deber. Era moi difícil para min cando era pequena. Vivín cos meus pais ata os 20 anos rodeado da industria, principalmente reloxería, nun ambiente que non se axustaba á miña sensibilidade. Necesitaba un ambiente onde respirar a cultura do teatro, o cine e a danza, onde poder expresarme e aportar o meu interior e gozar da sensación de expresión absoluta e con total liberdade. Recordo que sentín algo así cando tiña doce anos. Estabamos en familia nun dos bosques do Xura e non sei que pasou pero estaba soa e empecei a bailar e sentín algo tan forte que me encheu enormemente. Sabía que iso era o que quería facer. Entendo aos meus pais, pero non poder bailar tivo un gran impacto en min. Os meus pais medraron na época franquista e recibiron a educación e a mentalidade franquistas e penso, quizais non me sei explicar ben, que é un patrimonio cultural daquela polo que non teño ningún tipo de resentimento contra eles por aconsellarme baixo os principios que recibiran”, lembrou, valorando o legado de loita e ambición, valores que se reflicten na súa carreira artística, que lle transmitiron os seus pais.
“Miña Terra” non é só un espectáculo, é unha fiestra á sensibilidade, vulnerabilidade e forza que se atopa en todo ser humano. Miña Terra é moito máis que un espectáculo de danza; É a manifestación dun percorrido persoal e colectivo. A través da danza transmite cuestións filosóficas e sociais, cuestionando as fronteiras, as identidades e os límites impostos pola sociedade. A súa arte é unha invitación a reflexionar e conectar coas nosas propias emocións e experiencias. Noelia busca explorar a emigración desde a súa perspectiva de filla de emigrantes galegos en Suíza. Para ela, a emigración non é só un cambio de lugar, senón unha experiencia que configura a identidade e os sentimentos de pertenza.
"O meu propósito é ofrecer ao público unha mirada íntima sobre o que significa ser de aquí e de acolá ao mesmo tempo, fusionando as miñas raíces galegas coa miña vida en Suíza. "Miña Terra" é unha ponte entre tradición e modernidade, entre culturas. e experiencias A arte e a danza son a miña forma de comunicar e cuestionar o mundo que nos rodea.O meu proxecto non é só unha expresión persoal, senón tamén unha invitación a reflexionar sobre temas sociais e emocionais que nos afectan a todos.Como compañía gustaríame levar esta proxecto máis aló das fronteiras físicas”, explicou.
Noelia non só busca expresarse a través da danza, senón tamén transmitir mensaxes profundas sobre a vulnerabilidade, a loita e a necesidade de conexión humana nun mundo cada vez máis individualista. Sen lugar a dúbidas, a viaxe deste bravo artista non foi doada. Desde a adolescencia, tivo que afrontar a presión de seguir unha carreira tradicional fronte á súa paixón pola danza. Porén, a súa determinación levouna a loitar polo seu soño de ser coreógrafa sen esquecer as súas raíces, que rega sen límites nin fronteiras. O seu compromiso coa mediación cultural e o seu enfoque en temas sociais e sensibles demostran a súa profunda conexión coa realidade que a rodea. Nestes tempos difíciles, onde as crises económicas, sociais e ambientais nos afectan a todos, a arte de Noelia Tajes cobra aínda máis relevancia. A súa capacidade para unir persoas, transmitir emocións e cuestionar a realidade lémbranos a importancia da creatividade e da expresión na nosa sociedade.
“Durante a miña estancia en Londres, recibín unha foto da miña nai que me sorprendeu gratamente: mostraba a meu pai tocando a frauta no cuarto da miña irmá. Ver aos meus pais involucrados na música e na arte foi algo revolucionario e emocionante para min, xa que é un aspecto moi importante na miña vida e co que me identifico profundamente. Éncheme de orgullo e satisfacción ver aos meus pais gozar do grupo Galiza Celta de Delémont e mergullarse no mundo da arte con tanta paixón. Este cambio tráeme unha inmensa felicidade e estou moi orgulloso deles. "Quero compartir este sentimento de alegría e admiración polos meus pais e a súa conexión coa arte".
“Miña Terra” é un testemuño de loita, sensibilidade e procura da identidade nun mundo diverso e cambiante; un testemuño do seu talento e do seu compromiso coa arte como medio de expresión e transformación. Noelia Tajes, a través da súa actuación, convídanos a mirar máis aló das fronteiras e conectar coas nosas raíces e emocións máis profundas. A súa mensaxe resoa con forza nun momento no que a unidade e a comprensión son máis necesarias que nunca. Máis que unha bailarina e coreógrafa, é unha contacontos, unha buscadora de verdades e unha inspiración para os que soñan en grande e loitan por facer realidade as súas paixóns.
A Performance continuará a súa traxectoria coa realización dun vídeo que se presentará no Festival de Cine “Os outros horizontes de La Grange: Galicia en pantalla”, que contará coa presenza da actriz galega Isabel Blanco e que terá lugar a partir do 18 ao 21 de abril. Este vídeo tamén se engadirá á Expo Taxi-Compostela.
